คุณเคยใช้สถานีชาร์จสาธารณะเพื่อชาร์จโทรศัพท์มือถือของคุณเมื่อแบตเตอรี่หมดหรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้น ระวัง “คั้นน้ำผลไม้” อาชญากรไซเบอร์มักจะเข้ามาโจมตีอุปกรณ์พกพาของคุณ เช่น สมาร์ทโฟนและคอมพิวเตอร์แท็บเล็ต และเข้าถึงข้อมูลส่วนบุคคลของคุณ หรือติดตั้งมัลแวร์ในขณะที่คุณเรียกเก็บเงิน
กล่าวโดยเจาะจงก็ คือ การขโมยน้ำผลไม้เป็นการโจมตีทางไซเบอร์ที่อาชญากรใช้พอร์ตหรือสายชาร์จ USB ที่สาธารณะสามารถเข้าถึงได้เพื่อติดตั้งซอฟต์แวร์ที่เป็นอันตราย
บนอุปกรณ์พกพาของคุณและ/หรือขโมยข้อมูลส่วนบุคคลจากมัน
แม้แต่การเปิดเครื่อง 60 วินาทีก็เพียงพอที่จะทำให้ข้อมูลในโทรศัพท์ของคุณเสียหายได้ นี่เป็นเพราะสาย USB อนุญาตให้ส่งทั้งพลังงานและสตรีมข้อมูลพร้อมกัน ผู้ที่ตกเป็นเหยื่ออาจเสี่ยงต่อการถูกโจรกรรมข้อมูลส่วนตัว การฉ้อโกงทางการเงิน และความเครียดอย่างมาก
สถานีชาร์จ USB พบเห็นได้ทั่วไปในศูนย์การค้า สนามบิน โรงแรม ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด และแม้แต่บนระบบขนส่งสาธารณะ แม้ว่าการคั้นน้ำผลไม้จะไม่ใช่เรื่องใหม่หรือแพร่หลายเป็นพิเศษจนถึงขณะนี้สำนักงานอัยการเขตลอสแองเจลีสเคาน์ตี้ เพิ่งเน้นย้ำ ว่าเป็นภัยคุกคามที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักเดินทางที่พบว่าตนเองถูกไฟช็อตได้ง่ายและจำเป็นต้องเพิ่มแบตเตอรี่
มันทำงานอย่างไร?
ขั้นแรก ผู้โจมตีจะงัดแงะสถานีชาร์จหรือสายเคเบิลในพื้นที่สาธารณะ และติดตั้งซอฟต์แวร์ที่เป็นอันตรายบนสถานีเหล่านั้น จากนั้นซอฟต์แวร์นี้จะติดไวรัสในโทรศัพท์ของผู้ใช้ที่ไม่สงสัยซึ่งต่อมาเสียบเข้ากับที่ชาร์จที่ถูกดัดแปลง
ซอฟต์แวร์สามารถบุกรุก สร้างความเสียหาย หรือแม้แต่ปิดการใช้งานโทรศัพท์ของคุณ นอกจากนี้ยังสามารถขโมยหรือลบข้อมูลจากโทรศัพท์ของคุณและอาจสอดแนมกิจกรรมการใช้งานของคุณ จนถึงขอบเขตของการส่งข้อมูลส่วนตัวของคุณ เช่น หมายเลขบัญชี ชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน รูปภาพ และอีเมลไปยังผู้กระทำความผิด
การใช้แบตเตอรี่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันหรือการชาร์จลดลงอย่างรวดเร็ว แสดงว่าแอปที่เป็นอันตรายอาจทำงานในพื้นหลัง อุปกรณ์ทำงานช้ากว่าปกติ หรือรีสตาร์ทโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า
การปลอมแปลงสถานีชาร์จ USB หรือสาย USB แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะระบุได้ แต่มีวิธีง่ายๆ ในการป้องกันน้ำผลไม้คั้น หลีกเลี่ยงสถานีชาร์จพลังงาน USB ใช้ปลั๊กไฟ AC แทนพอร์ต USB
และสุดท้าย หากคุณต้องใช้แท่นชาร์จ ให้ล็อกโทรศัพท์ไว้ขณะ
ทำเช่นนั้น โดยทั่วไป พอร์ต USB จะไม่ซิงค์ข้อมูลจากโทรศัพท์ที่ถูกล็อก โทรศัพท์มือถือส่วนใหญ่จะขออนุญาตจากคุณเพื่อให้พอร์ต USB เข้าถึงข้อมูลโทรศัพท์ของคุณเมื่อคุณเสียบปลั๊ก หากคุณใช้พอร์ตที่ไม่รู้จักหรือไม่น่าเชื่อถือ โปรดปฏิเสธ
ทุกวันนี้ ข้อมูลจำนวนมากถูกจัดเก็บไว้ในอุปกรณ์พกพาของเรา และการปกป้องความเป็นส่วนตัวของเราเป็นสิ่งสำคัญ แม้ว่าการคั้นน้ำผลไม้อาจไม่ใช่ภัยคุกคามที่แพร่หลาย แต่สิ่งสำคัญคือต้องมั่นใจในความปลอดภัยของอุปกรณ์มือถือของเรา ดังนั้น ครั้งต่อไปที่คุณพิจารณาใช้แท่นชาร์จหรือสายชาร์จ USB สาธารณะ ให้ถามตัวเองว่ามันคุ้มค่าหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อข้อมูลส่วนตัวของคุณตกเป็นเป้า
สุนัขเป็นเพื่อนได้ง่าย ลูกสุนัขสนใจอย่างมากที่จะใช้เวลากับสุนัขตัวอื่น ผู้คน และทุกสายพันธุ์ที่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันในทางสังคม พวกเขามักจะเล่น พักผ่อน สำรวจ และเดินทางกับเพื่อนๆ แต่เรามักจะทิ้งสุนัขไว้ตามลำพัง: ที่บ้าน ในคอกสัตว์ หรือคลินิกสัตว์แพทย์
ในสถานการณ์เหล่านี้ สุนัขไร้เดียงสาไม่สามารถมั่นใจได้ว่าเราจะกลับไปรับพวกมันอีก หลังจากมีประสบการณ์แล้ว พวกเขามักจะคาดหวังการกลับมาพบกันอีกครั้ง และถึงอย่างนั้น ประสบการณ์ของพวกเขาก็ขึ้นอยู่กับบริบท
ที่บ้านเราอาจพยายามบังคับใช้เขตปลอดสุนัข โดยธรรมชาติแล้วสุนัขจำนวนมากจะประท้วง พวกเขาจะอยู่กับกลุ่มสังคม (มนุษย์) ได้อย่างไร ในเมื่อต้องแยกจากกันด้วยประตู (ประตู) ที่ยากจะหยั่งถึง สิ่งนี้อธิบายได้ว่าทำไมสุนัขจึงมักต้องการปล่อยให้เข้าไปข้างในเมื่อครอบครัวมนุษย์ของพวกมันอยู่ที่นั่น และเหตุใดสุนัขที่มีปัญหาเนื่องจากการพลัดพรากจึงมักรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ในบ้าน
การเล่นต่อสู้เป็นเรื่องสนุกสำหรับลูกสุนัขหลายๆ ตัว และช่วยให้พวกมันผูกพันกับสุนัขตัวอื่นๆ แต่พวกเขาต้องคอยสังเกตพฤติกรรมของสุนัขตัวอื่น ๆ ในการต่อสู้แบบเล่น ๆ และรู้ว่าเมื่อใดที่พวกเขาใช้ฟันเล็ก ๆ ที่คมกริบมากเกินไป
มนุษย์มีความอ่อนไหวต่อความเจ็บปวดจากกรามของลูกสุนัขขี้เล่นมากกว่าสุนัขตัวอื่นๆ ดังนั้นเราจึงสามารถโต้ตอบในทางลบต่อความพยายามที่พวกมันจะเล่นต่อสู้กับเราได้
สุนัขโต้ตอบกับวัตถุเกือบทั้งหมดด้วยปากกระบอกปืน พวกมันใช้กราม ฟัน และลิ้นในการหาอาหาร
เพิ่มเติม: การทำความเข้าใจลักษณะนิสัยของสุนัขสามารถช่วยป้องกันการโจมตีได้
สุนัขยัง “ปาก” สุนัขตัวอื่นเมื่อเล่น แสดงความรักและสื่อสารทุกอย่างตั้งแต่ “มากกว่านี้” ถึง “โปรดอย่า” ไปจนถึง “ถอยออกไป!” เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะพยายามใช้ปากเมื่อสื่อสารกับเราและต้องงงงวยว่าเราทำผิดบ่อยแค่ไหน
